تهران؛ تا وقتی که پوتین هست

. آیا گردانندگان جمهوری اسلامی در دنیای دیگری زندگی می‌کنند؟ برای کسانی که عکس‌العمل‌های آنان را به رویدادهای چند روز گذشته در روسیه دنبال کرده‌اند، پاسخ آری است. در نخستین روز بحرانی که با حرکت مزدوران واگنر به سوی مسکو آغاز شد، دستگاه‌‌های تبلیغاتی اسلامی دو شرح و بسط متضاد را عرضه کردند. نخست مدعی شدند که شورش مزدوران یک توطئه دیگر از «استکبار جهانی» است – آن‌هم با شرکت صهیونیست‌ها که ظاهرا همه جا و همه وقت حضور دارند. کیهان روزانه که بازگوکننده نظرات «رهبر» آیت‌الله علی خامنه‌ای است، حتی مدعی شد که یوگنی پرگوژین، گانگستری که واگنر را اداره می‌کرد، یهودی است. در همان حال، تبلیغات‌چی‌های نظام تایید می‌کردند که شورش مزدوران حادثه‌ای کوچک و گذراست. پس از آنکه آتش شورش فروکش کرد، همان تبلیغات‌چی‌‌‌ها از ثبات روسیه و رهبری «قدرتمند» ولادیمیر پوتین سخن گفتند و ادعا کردند که شکست شورش «آمریکا را به لرزه درآورده است». با این حال شورش واگنر را می‌تون زنگ خطری دانست که رهبران جمهوری اسلامی نمی‌توانند ناشنیده بگیرند. در دوهه گذشته، آقای خامنه‌ای با طرح شعار «نگاه به شرق» رویای اتحاد با روسیه را به عنوان اصل بنیادی سیاست خارجی نظام تاکید کرده است. در سال‌های اخیر، این اتحاد خیالی بسط یافته و جمهوری خلق چین را نیز دربرگرفته است – البته بی‌آنکه روسیه یا چین پوزخند خود را در برابر خیالات «رهبر مسلمانان جهان» پنهان کنند.