این روزها که تنگناهای اقتصادی و مشکلات اجتماعی رنج ایرانیان را افزون کرده است، هنوز هم بسیاری از مردم این دیار امیدوارند تا با پریدن از روی آتش، سرخی آن را به امانت بگیرند و از آتش سختیها به سلامت عبور کنند. در ایران باستان، آتش مظهر پاکی و راستی و گذر از آن به معنای رهایی از هرگونه آلودگی و ناپاکی بود. آنان برای گشایش گرههای زندگی خود به فرشته نگهبان آتش که در زبان فارسی به نام «آذر» معروف است، پناه میبرند و برای خشنودی او، در آتشدانها و آتشکدهها چوبهای خوشبو میسوزاندند. نیاکان ما در ایران باستان بر این باور بودند که نوروز را باید پاک و بیآلایش آغاز کرد. به همین سبب از روزها قبل، زدودن ناراستیها از محیط زندگی و ذهن و روح خود را آغاز میکردند.