. «خمینی انقلاب ما را دزدید!» این جمله را حتما بارها شنیده‌اید و این روزها که روسیاهی «انقلاب اسلامی» بیش از پیش آشکار است، بیش از همیشه می‌شنوید. گویندگان این جمله افراد و گروه‌هایی هستند که در ۱۳۵۷، زیر پرچم آیت‌الله خمینی گرد آمدند تا مسیری را که ایران در چارچوب نظام مشروطه پادشاهی خود در پیش گرفته بود، متوقف کنند. آنان هرگز گزینه مشخصی در برابر آن مسیر عرضه نکردند. گاه از «حکومت اسلامی» می‌گفتند و گاه از«دیکتاتوری پرولتاریا» و «حقوق خلق‌ها» یا «راه غیرسرمایه‌داری توسعه». اما امروز همان‌طور که یک استاد بازنشسته دانشگاه تهران می‌گوید، مدعی‌اند که «فقط برای آزادی و حقوق بشر» وارد راهپیمایی شوم شده بودند. آیا خمینی واقعا «دزد انقلاب» بود؟ حتی یک بررسی کوتاه از آنچه در ماه‌های «انقلابی» ۱۳۵۷ گذشت، نشان می‌دهد که چنین نبود. آنچه در ۲۲ بهمن آن سال به پیروزی رسید، انقلابی بود که خمینی و یارانش از جمله فداییان اسلام، هیئت‌های موتلفه اسلامی، ده‌ها بازاری ثروتمند و «روشنفکران دینی» همراه با چریک‌های اسلامی تعلیم‌دیده در اردوگا‌‌های فلسطینیان در لبنان و صدها دانشجوی بورسیه «بنیاد پهلوی» در آمریکا و اروپا به راه انداختند.